Οι φλεγμονώδεις διεργασίες στον προστάτη είναι τυπικές για τους ώριμους άνδρες μετά από 40. Η παθολογία προκαλείται από διάφορες ορμονικές ανισορροπίες, ιούς ή βακτήρια, αδύναμες ανοσολογικές άμυνες, γεννητικές και σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες και παρατεταμένη απουσία φύλου. Η θεραπεία συνήθως δεν προκαλεί προβλήματα, αφού η φαρμακευτική αγορά προσφέρει πολλά σύγχρονα φάρμακα που αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά την προστατίτιδα. Μόνο ένας ειδικευμένος ουρολόγος πρέπει να αποφασίσει ποιο φάρμακο για την προστατίτιδα που πρέπει να πάρει ένας συγκεκριμένος ασθενής.
Μορφές φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για προστατίτιδα
Τα φάρμακα που συνταγογραφούνται για τη θεραπεία της προστατίτιδας είναι διαθέσιμα με τη μορφή δισκίων, υπόθετων, ενσταλάσεων, ενέσεων ή μικροεγκεφαλιών. Τα φάρμακα δισκίων αντιπροσωπεύονται συνήθως από αντιβιοτικά με ένα αρκετά ευρύ φάσμα δράσης, τα οποία συνταγογραφούνται σε περιπτώσεις όπου ο αιτιολογικός παράγοντας της παθολογίας δεν έχει ακόμη εντοπιστεί. Γενικά, τα αντιβιοτικά αντιπροσωπεύονται από τρεις ομάδες φαρμάκων:
- Φθοροκινόλες.
- Πενικιλίνες.
- Τετρακυκλίνες.
Συχνά στη θεραπεία της προστατίτιδας, χρησιμοποιούνται υπόθετα, τα οποία χρησιμοποιούνται ορθικά (εισάγονται στον πρωκτό). Τέτοια φάρμακα ανακουφίζουν αποτελεσματικά τον πόνο και έχουν αντιβακτηριακό αποτέλεσμα. Τα διαλύματα έγχυσης έχουν τη μεγαλύτερη διείσδυση στους ιστούς του σώματος. Έχουν ένα συστηματικό αποτέλεσμα, έχοντας μια διεγερτική επίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα και στο αγγειακό σύστημα.
Σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες, η μέγιστη θεραπευτική αποτελεσματικότητα επιτυγχάνεται με την ορθική μέθοδο εφαρμογής, γι 'αυτό είναι προτιμότερη από άλλες μεθόδους θεραπείας της προστατίτιδας.
Συχνά, η θεραπεία της προστατίτιδας περιλαμβάνει επίσης διαδικασίες ενστάλαξης, όταν το φάρμακο εγχέεται απευθείας στον ουρηθρικό κανάλι του ασθενούς. Πριν από τη χορήγηση της λύσης, ο άνθρωπος πρέπει να αδειάσει την ουροδόχο κύστη του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη από 5 ml διαλύματος ανά διαδικασία. Η βασική θεραπεία μπορεί να συμπληρωθεί με λαϊκές θεραπείες όπως τα μικροεγκεφαλικά, στα οποία παρουσιάζεται η θεραπεία για την προστατίτιδα με τη μορφή βοτανικών αφηγήσεων ή εγχύσεων. Η τεχνική microenema βασίζεται σε ένα πολύπλοκο φαινόμενο θερμοκρασίας. Μια τέτοια θεραπεία πρέπει να διεξάγεται πριν από τον ύπνο, αφού μετά από μια υποθερμία μικροεγκεφαλίας ή υπερσύνδεση του προστάτη είναι απαράδεκτη.
Φαρμακολογικές ομάδες φαρμάκων για προστατίτιδα
Η θεραπεία της προστατίτιδας είναι πάντα πολύπλοκη, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης φαρμάκων από διάφορες φαρμακολογικές ομάδες: αντιβιοτικά, παυσίπονα, α-αναστολείς, μυϊκά χαλαρωτικά και φάρμακα που περιέχουν ορμόνες, είναι η βάση της θεραπείας. Η θεραπεία με αντιβιοτικά δισκίων συνήθως συνταγογραφείται για βακτηριακή προστατίτιδα χρόνιων και οξείων μορφών και διαρκεί περίπου ένα μήνα. Σε περίπτωση επιπλοκών της προστατίτιδας, η θεραπεία διεξάγεται μέσω της έγχυσης φαρμάκων. Εάν ο αιτιολογικός παράγοντας της λοίμωξης δεν μπορεί να εντοπιστεί, τότε διεξάγεται συνδυασμένη θεραπεία με αντιβιοτικά.
Τα παυσίπονα διευκολύνουν σημαντικά την πορεία της προστατίτιδας, αλλά πρέπει να ληφθούν όπως συνταγογραφούνται, αφού η ανεξέλεγκτη χρήση αναλγητικών μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση πολύ ανεπιθύμητων παρενέργειων. Η χρήση α-αναστολέων οφείλεται στο χαλαρωτικό αποτέλεσμα αυτών των φαρμάκων στους μύες και τον λαιμό της ουροδόχου κύστης, γεγονός που μειώνει σημαντικά τον πόνο που σχετίζεται με την ούρηση. Αλλά τέτοια φάρμακα προκαλούν παρενέργειες όπως υπόταση ή πονοκέφαλο. Παρόμοια φάρμακα συνταγογραφούνται για χρόνια προστατίτιδα μη βακτηριακής αιτιολογίας.
Συχνά, το σώμα ενός ανθρώπου με προστατίτιδα πρέπει να αποκαταστήσει και να ενισχύσει την ανοσολογική άμυνα, η οποία βοηθάται από φάρμακα από την ομάδα ανοσοδιαμορφωτικών, οι οποίες περιλαμβάνουν ιντερφερόνες και άλλα φάρμακα.
Τα μυϊκά χαλαρωτικά που μειώνουν τον τόνο των μυών που βρίσκονται στο περίνεο χρησιμοποιούνται επίσης στη θεραπεία της προστατίτιδας. Η χρήση τέτοιων φαρμάκων οφείλεται στο γεγονός ότι είναι η ένταση αυτών των μυών που προκαλεί μια αίσθηση δυσφορίας και πόνου. Η χρήση φαρμάκων που περιέχουν ορμόνες στη θεραπεία καθορίζεται από την ανάγκη μείωσης των επιπέδων τεστοστερόνης, τα οποία προκαλούν την ανάπτυξη του αδένα του προστάτη. Ως αποτέλεσμα της ορμονικής θεραπείας, η ένταση της φλεγμονώδους διεργασίας μειώνεται και τα ορμονικά επίπεδα κανονικοποιούνται. Μερικές φορές, ως πρόσθετη θεραπεία για την προστατίτιδα, τα φυτικά παρασκευάσματα χρησιμοποιούνται για την εξάλειψη της διόγκωσης, της φλεγμονής και του πόνου. Τα προϊόντα που βασίζονται σε φυτικά συστατικά χρησιμοποιούνται συχνά στη θεραπεία χρόνιων μορφών φλεγμονής του προστάτη.
Σε περίπτωση προστατίτιδας της ιογενούς αιτιολογίας, υποδεικνύεται η χρήση αντιικών παραγόντων. Η θεραπεία συχνά συμπληρώνεται με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Η δράση τέτοιων φαρμάκων στοχεύει στην εξάλειψη του πόνου, του πρήξιμου και του υψηλού πυρετού που συνοδεύει τις φλεγμονώδεις διεργασίες στον προστάτη. Τα υπόθετα που περιέχουν αντιφλεγμονώδεις μη στεροειδείς ουσίες είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές. Η φαρμακευτική θεραπεία συχνά περιλαμβάνει τη χρήση φαρμάκων που βελτιώνουν τη ροή του αίματος στον προστάτη.
Υπάρχουν πολλά αποτελεσματικά φάρμακα για τη θεραπεία της φλεγμονής στον αδένα του προστάτη, αλλά δεν μπορούν να συνταγογραφηθούν ανεξάρτητα, ακόμη και όταν δεν υπάρχουν αντενδείξεις καθόλου.